Sosyal medya ve bilgi kirliliği

Sosyal medya hayatımızın bir parçası haline geldi. Her an her yerde sosyal medya ile içiçe yaşıyoruz. İçiçe olmayan var mıdır? Sanmıyorum. Varsa da yok denecek kadar azdır.

Kağıt kalemi elimize alıp mektup yazmak, kırtasiyelerden uygun karpostalı bulup bayram tebriği göndermek unutuldu, Yerini elektronik mektuplar, mesajlar aldı. Şu anda bu satırları yazarken de kağıda, kaleme ihtiyaç duyulmamıştır.
Davetler bile sosyal medya aracılığı ile yapıllıyor. Çok hızlı bir şekilde örgütlenmeler olabiliyor.
Hızla gelişen teknolojinin ürünü sosyal medyadan faydalanmak kadar doğal ne olabilir. Ancak sosyal medyada tuzakların, yalan-yanlış bilgilerin olduğunuda unutmamalı, hafızamızın bir köşesine kaydetmeliyiz. Kaba bir tabirle okuduğumuz her yazının, her mesajın üstüne atlamamalıyız..
Yakın zamanda, Gezi olaylarında bunun örnekleri yaşandı.
Ünlülerden kabul edilen birisinin attığı yalan bir twitin doğruluğu teyit edilmeden bir sitede haber yapıldı; bir vekilimiz tarafından TV kanallarına taşındı, Yalan bir haber bomba gibi halkın arasına düştü. Düşen bir bombanın oluşturacağı tahribatı düşünün...
Uzun zaman önce Can Yücel'in kızının; "Babamın olmayan 39 şiir babamın adıyla internette dolaşıyor" dediğini okudum. Can Yücel yaşasaydı adına yayınlanan bu şiirler için ne derdi acaba?
Can Yücel adına internette dolaşan şiirlerden biriside Ercişli şair Halil Çalışkan'ın "Hayat Ertelenmez" şiiridir. Bakın bu konuda Halil Çalışkan ne diyor: " Değil başka birine ait bir şiiri sahiplenmek, isim vermeden bir alıntı yapmanın veya dozu kaçmış bir esinlenmenin bile kesinlikle uzak durulması gereken bir davranış olduğuna inanıyorum. Ayrıca eğer şiir Can Yücel’e ait olsaydı böylesine bilinen bir şairin şiirini sahiplenmek de biraz fazla yüzsüzlük olurdu herhalde."
Çok sayıda yanlış bilgiye rastlamak, okumak mümkün sosyal medyada.
Yine birgün; aşina olduğum konulardan birisine rasladım. Güya bir Prof. tarafından yazılmış ve Facebook ta paylaşılmıştı.
Konu başlığı "Hacioğlu Samanlığı" idi. "Çavuşoğlu Samanlığı" olayını az çok biliyordum da "Hacioğlu Samanlığı" olayını hiç duymamış, okumamıştım. Paylaşımı okumaya başladım. Okudukça, "Çavuşoğlu Samanlığı" anlatılıyor diyorum içimden. Yazının ortalarında "Hacioğlu Samanlığı" "Çavuşoğlu Samanlığı" oldu. Paylaşan arkadaş kopyala yapıştır yapmış, "Çavuşoğlu"nu silmiş, "Hacioğlu " yazmış. Dikkatinden kaçmış olacak iki yerde silmeyi unutmuş.
Yine faceebokkta Bir paylaşıma rastladım. Ayakabının ayakta giyilmesinin günah olduğunu, oturarak giyilmesi gerektiğini ifade eden bir hadisten söz ediliyordu. Epeyde beğenen vardı. Doğruluğundan emin olamadım ve kaynağını sordum; cevap alamadım. Aynı paylaşım bir başka gün bir başkası tarafından paylaşıldı. Kaynağını sordum. Tabiki yine cavap alamadım. Ardından yakınlarımdan birisi paylaştı. Bunun hadis olmadığını gerekçeleriyle yazdım. Elindeki hadis kitaplarına bakmış, Din adamlarına sormuş, bu sözde hadisi doğrulayan olmamış.
Örnekleri çoğaltmak mümkün. Bir örnek daha vermek istiyorum.
Paylaşılan bir linge tıkladım. Erkek ve bayan fotoğraflarının paylaşılmasının doğru olmadığından zinaya sebebiyet verdiğinden söz ediliyordu. Bayanlar Erkeklerin, erkeklerde bayanların fotoğrafına baktığında şehvet duyguları kabarıyormuş. Buda zina etmenin bir şekliymiş.
Paylaşımın altına bir cümle yazdım: Bu yazıyı yazan fotoğrafını profil resmi olarak koymuş.
 

Ne çabuk unuttuk

Tarih 23 Ekim 2011 (DEPREMİN İLK ANLARI)

Hava güzeldi. Bu güzel havayı ve Pazar tatilini değerlendirmek üzere balık tutmaya gittim. Balık tutacağım yeri iyi seçmiştim. Yarım saatte iki kilodan fazla balık yakaladım. Ta ki saat 13,50 sularına kadar.
Evden telefon geldi. Telefonu açtığımda 'alo' dememe fırsat kalmadan; hanım 'Erciş'te deprem olmuş' dedi. Ağzımdan çıkan tek cümle 'deprem mi olmuş' oldu. (13,41 de deprem olmuştu)  Ne zaman olmuş, kaç şiddetinde gibi sorular sormak aklıma bile gelmedi. Konuşmayı bitirdim, Aklıma ilk gelen kişi olarak kardeşimi aradım. Telefonuma cevap veren kardeşim ağlayarak 'evimiz yıkıldı' dedi. Ne diyeceğimi şaşırdım. Hanı derler ya kelimeler boğazımda düğümlendi. Evet Kelimeler boğazımda düğümlenmişti. Ben konuşamıyordum, O ağlıyordu.
Daha sonra evimizin ağır hasar gördüğünü ancak çökmediğini öğrendim. Kardeşim evimiz yıkıldı derken beklide farkında olmadan felaketin büyüklüğünü anlatmıştı.
İkinci olarak kayınbiraderimi aradım. Telefonu açtığında konuşmama fırsat vermeden üst üste 'bizde bir şey yok, bizde bir şey yok' dedi. İki kişiyi daha aradım. Sonrasında telefonlar kitlendi, arama yapamadım.
Yakaladığım balıkları düşünecek halim yoktu. Bir an evvel eve gitmek televizyonu açmak istiyordum. Arabama koştum, elimi kapıya attım telefonum çaldı. Karşıdaki ses Metin, Metin diye sesleniyordu. Kardeşimi aramışlardı ama benim telefonum çalıyordu.
Artık hatlar karışmıştı, aradığın kişinin değil başkalarının telefonu çalıyordu.
Eve geldiğimde deprem felaketinin yıkımı biraz daha netleşmişti. Bir elimde kumanda bir elimde telefon. Bütün yakınlarımı tek tek arıyordum. Ben Erciş'teki yakınlarıma, Erciş'tekilerden daha önce ulaşmıştım. Onlar bir birlerinden haber alamazken ben kimin nerede olduğunu haber veriyordum.
Geç saatlere kadar devam eden telefon görüşmelerinden sonra ailede can kaybı olmadığını öğrendim.
Ailede can kaybı yoktu ama komşulardan, arkadaşlardan, eş-dosttan ölüm haberleri gelmeye başlamıştı bile.
Depremin ilk saatleri benim açımdan bu şekilde geçti.
Bunu neden anlattığıma gelince: Benim gibi on binlerce kişi depremi yaşamadığı halde acı çektiler. Biran evvel yakınlarına ulaşmak için yollara düştüler. Günlerce uyku uyuyamadılar. Bizler bu acıyı, yaşarken Depremi yaşayanların, günlerce enkaz başında bekleyenlerin, Çocuğum, eşim, kardeşim v.b kurtulur mu ümidiyle bekleyenlerin çektiği acıyı tahmin etmekte zorlanıyorum.
Bugün, depremin 2. Yılını doldurduk. Dönüp geriye baktığımızda TOKİ konutlarının dışında Erciş'te yapılan gözle görülür hiçbir şey yok.
Deprem sonrası çekilen sıkıntılarda cabası.
Allah bizlere bir daha bu acıyı yaşatmasın. Temennimiz bu. Bir daha bu acıyı yaşamak istemiyorsak yaşananları unutmamalı bundan sonra tedbiri elden bırakmamalıyız.
Zira biz çabuk unutan toplumuz.

GÜZEL ALLAH

Geldim sana kalbim ile
Dedim Allah, Güzel Allah
Kalbimdeki geldi dile
Dedim Allah Güzel Allah

Yeri göğü yaratansın
Divanına kulun varsın
Dertlerime deva sensin
Dedim Allah Güzel Allah

Yeri geldi kötü oldum
Ben nefsime uyan kuldum
Son çareyi sende buldum
Dedim Allah Güzel Allah

 Görmemişim körmüş gözüm
Şeytanıymış güzel sözüm
Bu değildi benim özüm
Dedim Allah Güzel Allah

Ben kendime kendim sordum
Gece gündüz kafa yordum
Hakikati sende gördüm
Dedim Allah Güzel Allah

İman ettim sevdim seni
Af edensin Af et beni
Sil kalbimden; varsa kini
Dedim Allah Güzel Allah


Erol ÇELİK (ERCİŞLİ)

Vuslat Vaktı

12.03.2013 tarihinde kalp krizi sonucu vefat eden Haci Şefik Cami imamı abim Hafız Mehmet Çelik'e yazılmıştır.

Bülbül sesi idi sesin
Sesin ile andık seni
Allah dedi son nefesin
Nefesinle andık seni

Hoca Mehmet idi adın
Kendini Hak’ka adadın
Hakikatten ayrılmadın
Hak’kın ile andık seni

Gelmiş idi vuslat vakti
Gönlümüzden yaşlar aktı
Çare yoktu ölüm haktı
Rahmet ile andık seni

Hak Hukuku bilen idin
Gönüllerin Sultanıydın
Sen Hafız-ıl  Kur’an idin
Kur’an ile andık seni.

Her öğrencin adın andı
Dediler ki Hafız candı
Can handaydı dünya handı
Acımızla andık seni

İlmin ile girdin göze
Öğrettiğin kaldı bize
Hacet var mı başka söze
Sözlerinle andık seni

19.04.2013

ERCİŞ DERTLİ / ERCİŞLİLER DERTLİ


23 Ekim 2011 de yaşanan felaketin 19. ayına girildi. Ortada TOKİ afet konutlarından başka ne var?
Mart ayında Erciş’teydim. Sohbet ettiğim kişiler oldu. Erciş dertli / Ercişliler dertli bu konuda.
Erciş’ten döndükten sonra bir çok defa telefon görüşmesi yaptım. Şikâyetler bitmiyor. Hatta neden dertlerimizi dile getirmiyorsunuz diye sitem edenler oldu. Haklılar…
Bana anlatılanları burada yazmaya kalkışsam sayfam yetmeyecek. Bu yazımı kısa ve öz tutmaya çalışacağım. Gerekirse daha sonra konulara tek tek değinirim.
Malum; Kentsel Dönüşüm Projesi’nin ilki uygulanamadı. İkinci proje için görüşmeler başladığında Erciş’teydim.  15 Mart tarihli Erciş Bir Nisan Gazetesi’nde (16 Mart’ta olabilir, tarihte yanılabilirim)  Belediye Başkanımızın demeci vardı. O demecinde;  Kentsel Dönüşüm Projesinde anlaşma sağlanamazsa Erciş merkezinin Van Yolu’na kaydırılacağını merkezin o şekilde kalacağını ifade etmişti.
Siz bundan ne mana çıkarırsınız bilemem. Ben görüşmeler, öncesinde tehdit sezdim. Ne yanı; Proje uygulanamazsa Erciş merkezi  ihmal mı edilecek? Tüm Ercişliler kentsel dönüşümden yana ama mağdur edilmemek şartıyla.
Erciş toz toprak içindeydi. İlk etapta depremden dolayı normal karşılanabilirdi. Ancak günde bir defada olsa sulanamaz mıydı?
Geçenlerde bir fotoğraf gördüm. Çöp arabası yüz metre ileride durmuş, temizlik işçileri varilleri çöp arabasına taşıyordu. Oysa varillerin olduğu yerin,  aracın durması için gayet müsait olduğu apaçık görülüyordu.
Deprem öncesi yetersiz kalan alt yapı depremle çökmüş durumda. Bir an önce el atılması gerekirken hala ne bekleniyor? Kentsel Dönüşüm projesi mi? Halkın sağlığı ile oynandığının farkında değiller mi? Ben musluklardan kumun aktığına şahit oldum. Bunu Erciş’te oturanlar daha iyi bilirler.
Alt yapı çökmüş dedim. Her gün bir yerde su borusu patlıyormuş. Bu ne kadar devam edecek. Patlakları tamir etmek alt yapı çalışması mı?
Toki  konutlarının bir kesiminde oturanlar Elektrik faturalarından şikayetçi. Dediklerine göre o bölgedeki kamu görevlilerinden elektrik parası alınmıyormuş; farkı vatandaşlardan alınıyormuş.
Elektrik sorunu daha öncede dile getirilmişti. . Adam yemin ediyor: Depremden sonra Erciş’ten ayrıldım, uzun süre sonra döndüm evime yerleştim daha haftasında 510.00 TL elektrik parası ödedim.
Malum, Merkez  camii ağır hasarlı. Bu güne kadar sadece minareleri yıkıldı. Enkazı duruyor. İnsanlar kışın soğuk çadırda namazlarını kılmış. Şimdide sıcaktan şikâyetçiler. Esas şikâyetleri bu değil. Ercişli esnaf “ezan sesine hasret kaldık” diyor. Deprem öncesi camilerde merkezi sistem vardı. Okunan ezan, okunan sela  her taraftan duyuluyordu. Şimdi oda yok.  Eşin-dostun cenazesinden haberimiz olmuyor, taziyelerine gidemiyor acılarını paylaşamıyoruz deniliyor.
Ercişliler, sayın vekilimiz Fatih Çifçi’nin Erciş’le yeterince ilgilenmediğine, Erciş’in sorunlarını Başbakanımıza iletmediğine inanıyor. Hatta Van merkeze daha çok önem verdiğini, Büyük Şehir Belediye başkanlığına aday olacağı söylentileri var.
Görüştüğüm kişilerden birisine, sen zamanında az koşturmadın mı dedim. “Böyle devam ederse bir daha hayatta oy vermem. Önümüzdeki seçimlerde BDP ye oy vermeyi düşünüyorum. Benim gibi düşünen çok insan var” dedi. Bu kişiye göre AKP nin yüzde kırka yakın oy kaybı var Erciş’te.
Bir iş adamımız (kendisi dernek başkanı) Diyarbakır’da Diyanet Başkanı ile karşılaşmış, Erciş’in sorunlarını anlatmış Ezan sesine hasret kaldıklarını ifade etmiş. Diyanet Başkanlığı’ndan Erciş Müftülüğü’ne uyarı gelince bu iş adamımız baskılara maruz kalmış.
Dertler çok… Dinleyen yetkili yok.. Tabiki anlatılanlar bu kadar değil. çok daha fazlası var. Yukarıda ifadet ettiğim gibi  kısa tutmaya çalıştım.
Erciş dertli/Ercişliler dertli
NOT: İş adamımızın ismini açıklamak istemedim. Kendisiyle görüşme fırsatı bulabilirsem ve açıklamamda sakınca görmezse açıklarım.
   

ERCİŞ

Ne desem, anlatsam bilmem ki seni
Halimden anlayan bilensin ERCİŞ
İçimde hasretin yakıyor beni
Sevdanı gönlüme salansın ERCİŞ


Durudur suların masmavi gölün
Dans eder suyunda inci kefalin
Taç giymiş yeşilden, beyazlı gelin
Beni benden alan güzelsin ERCİŞ


Kuzeyde dağların dizili durur
Güneyde kıyıya dalgalar vurur
Toprağın bağrında Emrah’ı korur
Selvi’yi Emrah’a verensin ERCİŞ


Suların içinde çekse de çile
Bu dünyaya meydan okuyor kale
Bu haliyle bile benziyor güle
Gülüme suyunu verensin ERCİŞ


Adına türküler çalıyor sazlar
Bağlarda biceğe çıkardı kızlar
Bozuldu bağların yüreğim sızlar
Yüreğime sızıyı salansın ERCİŞ


Hatun kadem paşa seninle yaşar
Hatun’u bilenler kümbete koşar
Bu yürek her daim seninle coşar
Coşkuyu yüreğe salansın ERCİŞ


 Haydar bey’de derler erenler yatar
Erenler sevgiye sevgiyi katar
Sana olan sevdam sanma ki biter
Sevdayı yüreğe salansın ERCİŞ


Çelebibağına değmesin nazar
Bağrında saklıdır tarihi mezar
Mezarda efsane koçlarım gezer
Bu kültürü bana verensin ERCİŞ


Güzelliğin çoktur yetmiyor sözüm
Sendedir bölgede en güzel üzüm
Bırak toprağına süreyim yüzüm
Toprağa mayanı katansın ERCİŞ


Erol ÇELİK